Kiedyś śmiano się z nim i z niego. Dziś zamiast bawić, inspiruje rodaków do walki i budzi podziw na całym demokratycznym świecie. Legenda Wołodymyra Zełeńskiego zaczęła się wraz z pierwszym dniem ataku Rosji na Ukrainę. Jak do tego doszło? Odpowiedzi szukała i znalazła Natalia Bryżko-Zapór w swojej książce „Ja tu zostaję. Fenomen Wołodymyra Zełenskiego”. Autorka była gościem Lubuskiego Centrum Informacyjnego.
– Zełeński urodził się, wychował, skończył szkołę w części rosyjskojęzycznej. Mało tego, w takim bardzo mocno przemysłowym centrum. Takie ośrodki w Związku Radzieckim były bardzo wynarodowione. Tam przyjeżdżało dużo ludzi najróżniejszych narodowości. Ten czynnik ukraiński był praktycznie nieobecny – mówi Natalia Bryżko-Zapór.
Autorka tłumaczy, że narodowościowy charakter przyszłego prezydenta wykuwał się etapami. – Dopiero stopniowo zostaje takim przykładnym wolnościowym Ukraińcem, jakich teraz w Ukrainie jest właściwie większość. To jest ciekawe zjawisko, dlatego książka ma w tytule fenomen – przekonuje Natalia Bryżko-Zapór.
Ukraiński prezydent w swoim życiu odnosił imponujące sukcesy, ale także notował bolesne upadki. Jednym z kluczowych momentów w życiu Zełeńskiego mogła być wizyta w stolicy Rosji.- On pojechał pracować do Moskwy ze swoją ekipą komików i satyryków. Tam mu zaproponowano prace za dobre jak na tamte czasy wynagrodzenia pod warunkiem, że zostanie sam i zrezygnuje ze swojej ekipy. Nie zgodził się na to. Wrócili do Kijowa, gdzie zaczęli karierę od zera, nie mając nic – twierdzi autorka książki.
Kiedy ostatecznie narodził się Wołodymyr Zełeński, jakiego dziś zna świat? W którym momencie przestał być postrzegany jako komik, a widziany w roli męża stanu, którego profile stały się popularniejsze od tych angielskiej królowej? Więcej informacji o historii ukraińskiego prezydenta znajdziesz w umieszczonym poniżej wywiadzie, którego Lubuskiemu Centrum Informacyjnego udzieliła Natalia Bryżko-Zapór.
Natalia Bryżko-Zapór
Była korespondentka Życia Warszawy i polskiej sekcji Radia Wolna Europa w Moskwie. Kierowała redakcją w Polskim Radiu, szefowała PAP Media oraz redakcji terenowej w Polskiej Agencji Prasowej. Następnie pracowała w Ambasadzie RP w Kijowie. Od 2018 prezes Fundacji Partnerstwa dla Europy Środkowo-Wschodniej.
