I Sinersio Półmaraton Zielona Góra. Prawie 300 biegaczy na trasie (DUUUŻO ZDJĘĆ)

Sporym zainteresowaniem cieszyły się sobotnie biegi południową obwodnicą Zielonej Góry tuż przed oddaniem jej do użytku. Dystans 10 kilometrów zaliczyło 117 osób, a półmaraton – 159. Na mecie pierwsi zameldowali się: Ewelina Michnowicz i Adam Marysiak oraz Sandra Nowak i Marcin Dziub.

Uczestnicy półmaratonu przebiegli niemal całą długość obwodnicy, startując od strony Raculi – tam i z powrotem. Jeden z zawodników na koszulce miał wymowny napis “Tu był las”.

Sandra Nowak dotrzymywała kroku mężczyznom. Rewelacja!

Byliśmy na punkcie kontrolnym przy rondzie w Ochli. Stawce przewodził Zbigniew Kostrzembski, za którym podążał Marcin Dziub, a dalej trójka: Jerzy Ponikiewski, Filip Bajan i Przemysław Fornalik. Rewelacyjnie prezentowała się Sandra Nowak, która dotrzymywała kroku mężczyznom i dzielnie trzymała się w czołowej dziesiątce.

Sandra Nowak

Kostrzembskiego dopadł jednak kryzys, i to potężny. Choć to naprawdę doświadczony biegacz, ostatecznie zajął dopiero 95. miejsce… Cóż, bywa i tak. Zwyciężył Dziub przed Bajanem i Fornalikiem. A czwarte miejsce open zajęła pani Sandra, będąc oczywiście najlepszą wśród kobiet. Wielkie brawa!

Marcin Dziub: Trasa przyjemna. Po asfalcie biegnie się fajnie, równo

– Od początku biegłem jako pierwszy – relacjonował Marcin Dziub, który uprawia triathlon. – Na drugim-trzecim kilometrze jeden z zawodników mnie wyprzedził i zaczął mi trochę odbiegać. Nie wiem, co się stało, ale na około dziewiątym kilometrze na podbiegu wyraźnie zwolnił. Tam go dogoniłem, wyprzedziłem, pobiegłem swoje i tak już zostało do końca.

Marcin Dziub

– Trasa pagórkowata, także trzeba było trzymać tempo – podkreślił zwycięzca. – Na zbiegach było łatwiej, na podbiegach trzeba było trochę podciągać. Natomiast na powrocie zdecydowanie przeszkadzał wiatr, który wiał nam prosto w twarz, także to też było utrudnienie. Ale generalnie trasa przyjemna. Po asfalcie biegnie się fajnie, równo.

– Z wyniku zasadniczo jestem zadowolony – przyznał pan Marcin. – Prawdę mówiąc, chciałbym w końcu złamać 1:20, bo jak raz kiedyś startuję, to zawsze się kręcę wokół 1:21. Ale na takiej pagórkowatej trasie, jeszcze z wiatrem w twarz, samemu biegnąc to nie jest takie łatwe. Jakby jakaś grupa była mocniejsza, to byłoby może fajniej.