Posłowie Koalicji Obywatelskiej wnioskują o ustanowienie „Dnia Pamięci Ofiar Zagłady Osób z Zaburzeniami Psychicznymi na terenach okupowanej Polski podczas II wojny światowej”. Pomysłowi temu przyklasnęło już Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Krok ten ma upamiętnić tragiczne wydarzenia z września 1939, gdy rozpoczęła się eksterminacja pacjentów Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Kocborowie.
W ostatnich miesiącach pojawiły się również inne propozycje upamiętniania. Posłowie Lewicy złożyli projekt ustawy o Dniu Prezydenta Gabriela Narutowicza, który miałby być obchodzony 16 grudnia. Z kolei Suwerenna Polska zaproponowała ustanowienie Narodowego Dnia Powstania Zamojskiego i Pamięci Dzieci Zamojszczyzny.
Tak, ja też uważam, że historia jest nauczycielką życia, mimo wrażenia, iż jesteśmy wyjątkowo odpornymi na wiedzę uczniami. Owszem, wykuwamy na blachę daty, uczymy się biografii, ale wszystko to jest na poziomie pozwalającym z grubsza wiedzieć, z czym i kim powiązać patrona jakiejś ulicy czy twarz patrzącą na nas z pomnika. Tymczasem moi nauczyciele i wykładowcy zawsze powtarzali, że historię należy rozumieć, a nie… umieć.
Poprzednia władza, nie radząc sobie z codziennością, uciekała w historyzm, delektując się wszystkimi nieszczęściami przeszłości lub wsłuchując w szum skrzydeł husarii. Nauczycielka życia była wykorzystywana albo w ogniu walki politycznej, albo dla odwrócenia uwagi od rzeczy ważnych. Stąd jestem nieco zaskoczony, że politycy „nowej” koalicji rządzącej uciekają się do takich chwytów. Oczywiście, doceniam każdy z przedstawionych do uwypuklenia faktów, wstrząsa mną dramat ofiar tych wydarzeń, ale zdaję sobie też sprawę, że to jedynie kropla w strumieniu naszej martyrologii. Przy takim podejściu do zadumy nad przeszłością niebezpiecznie zbliżamy się Dnia Całowania Chłopaków w Usta (13 września), Dnia Bez Stanika (13 października) czy Międzynarodowego Dnia Kopania Rowów. Doprowadzimy do tego, że jak 17 stycznia Dzień Wszystkich Fajnych spotka się z Dniem Dialogu z Judaizmem..
