Szprotawa ma szczęście do historycznych odkryć. Tym razem kolekcja artefaktów wzbogaciła się o dokument z połowy XV wieku. Dzięki niemu wiemy, że rzeźnik Jan Schelewecke, jego żona Barbarę i córka Katarzyna ufundowali ołtarz w kościele parafialnym w Szprotawie.
Dokument został wystawiony 20 stycznia 1455 roku przez biskupa wrocławskiego Piotra, który zatwierdził fundację tego ołtarz, który znajdował się przy wejściu obok drzwi, z prawej strony. Zgodnie z obowiązującymi wówczas regułami fundator ołtarza przeznaczył również uposażenie na jego utrzymanie. Rodzina fundatorów należała do szprotawskiej elity, a cech rzeźników należał do najzamożniejszych. Rodzina fundatora posiadała też tzw. prawo patronatu, czyli mogła wyznaczać duchownego, który odprawiał przy tym ołtarzu msze. Po śmierci dobrodziejów, prawo patronatu ołtarza miało należeć do cechu rzeźników i gminy miejskiej w Szprotawie. Kapłan był zobowiązany do odprawiania przy tym ołtarzu pięć mszy w tygodniu, za dusze zmarłych, a także do odprawiania mszy czytanych.
Średniowieczny pergamin został zaprezentowany podczas seminarium naukowego w dawnym klasztorze magdalenek w Szprotawie. W 2025 r. ten uważany za zaginiony dokument trafił do Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze. Spisano go na karcie pergaminowej o wymiarach 315 mm na 405 mm. Niestety nie zachowała się pieczęć biskupa, która była dołączona do pergaminu. Schelewecke należała do miejscowej elity, a cech rzeźników, który reprezentowała, był w Szprotawie w średniowieczu najzamożniejszym i najlepiej prosperującym. Dokładną kopię dokumentu zobaczymy w Muzeum Ziemi Szprotawskiej.
