Pan Bogdan przypuszczał, że rządzący wobec nieskuteczności kolejnych pomysłów by zmobilizować kogoś więcej niż swój żelazny elektorat, wymyślą w czasie trwającej już przecież kampanii wyborczej coś nowego. Oczywiście nie pomylił się.
Oto minister sprawiedliwości publicznie podważył wyrok wydany w imieniu Rzeczpospolitej. Co tam podważa! Twierdzi, że sąd wydał go z powodów poglądów politycznych sędziny! Dla niego napad rabunkowy w centrum wielkiego miasta połączony z próbą zaboru mienia i obrażeniami, to takie szarpanie torby którą miała poszkodowana. Torba była w kolorach tęczy więc sprawczyni jawi mu się jako w zasadzie usprawiedliwiona. Z ust ministra sprawiedliwości nie padło jedno zdanie, że napadanie na kogokolwiek jest niemoralne, niezgodne z prawem i przykazaniami z którymi tak obnosi się środowisko pana ministra.
Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że ów wyrok trzech lat pozbawienia wolności, rzeczywiście surowy, jest najniższy z możliwych, bo to właśnie pan minister, kreując się na surowego ale sprawiedliwego szeryfa sprawił, że podwyższono dolny próg kary przy przestępstwach o charakterze chuligańskim.
Pan minister wyrażając oburzenie ani się nie zająknął, że skazana, która już w oczach prawicowej prasy jawi się niczym męczennica, nie skorzystała z trybu odwoławczego a przez cały czas procesu praktycznie nie wyraziła skruchy uważając, że to iż napadnięta miała symbol LGTB ją usprawiedliwia.
Ktoś zapytał co mówiłby minister gdyby napadnięta miała na torbie Matkę Boską albo jakiś symbol religijny? Pewnie miałby pretensje że sąd skazał sprawcę na najniższą możliwą karę.
Minister przekroczył już i tak rozciągniętą przez jego środowisko barierę hipokryzji. I to pewnie jeszcze nie koniec…
