Cały obóz demokratyczny, który z takim trudem objął władzę w 2023 roku, zacznie się chwiać i kto wie, czy się nie rozleci – pisze Andrzej Flügel w felietonie „Zakola i meandry”.
Kiedy pan Bogdan oglądał wieczór wyborczy i sytuacja radykalnie się zmieniła, przypomniał sobie tekst pewnej prawicowej posłanki, która przed laty, wściekła po porażce w wyborach parlamentarnych jej formacji i zwycięstwie lewicy, oświadczyła, że mamy „przypadkowe społeczeństwo”. Wtedy pana Bogdana, i nie tylko jego, taka wypowiedź oburzyła. W noc wyborczą pomyślał sobie, że w słowach owej posłanki coś jednak jest na rzeczy…
Dziwne było to, że obok sporej, niestety, liczby wyznawców PiS, którzy odrzucali wszelkie kompromitujące wieści o kandydacie i można było zapytać, co musiałby zrobić, żeby się jednak zawahali, głosowali na dzisiejszego zwycięzcę ludzie, którzy na świat patrzą zdawałoby się bardziej krytycznie i z chłodną głową. Co sprawiło, że na Nawrockiego głosowali ludzie młodzi? Okazało się, że dres, kult siły fizycznej, kibolskie bójki, szemrani kumple z młodości, nie mówiąc już o wyłudzeniu mieszkania od seniora – to wszystko jest ważniejsze niż znajomość języków, wcześniejszy dorobek i pełnienie ważnych funkcji.
Pan Bogdan pomyślał sobie: Dobra, skoro tak chcą, to niech mają. On i jego pokolenie przeżyli już tyle, że nic ich nie zaskoczy. Podobał mu się wpis jednego z internautów: „Przeżyłem komunę, dziesięć lat Dudy, to i dam radę przetrwać Nawrockiego”.
Wszystko to prawda, tylko szkoda w sumie czasu, bo zamiast iść do przodu i umacniać demokrację, z takim prezydentem będziemy skręcali w bardzo złą stronę. Już się cieszą chłopaki, którzy mieli ciepło w związku z tym, co narobili, kiedy ich formacja rządziła. Nawet gdyby sądy wydały wyroki za ich przekręty – a biorąc pod uwagę tempo, w jakim są rozliczenia, jakoś tego nie widać – to prezydent Karol wzorem swego poprzednika Andrzeja może ich ułaskawić. Ewentualnie jeszcze na etapie postępowania, podobnie jak zrobił to poprzednik, „uwolnić wymiar sprawiedliwości od zajmowania się ich sprawą”.
Pan Bogdan przewiduje teraz to, co nieuniknione, czyli zero szans na przejście planowanych ustaw, z którymi czekano na nowego prezydenta, w domyśle Trzaskowskiego. Cały obóz demokratyczny, który z takim trudem objął władzę w 2023 roku, zacznie się chwiać i kto wie, czy się nie rozleci.
Narobiło się…
